طراحی سازه مانژ اسب سواری

در طراحی سازه مانژ اسب سواری در مطالعات فاز صفر، سه رویکرد کلی جهت طراحی در نظر گرفته شد:

1- سازه با عملکرد قابی
2- سازه با عملکرد خرپایی (فضاکار)
3- سازه با عملکرد کابلی که خود شامل دو نوع اصلی می باشند:
سازه های متکی به کابل Cable supported roofs و سازه های معلق کابلی Cable suspended roofs که خود آنها مجدد به چند دسته تقسیم می شوند:
یک رویکرد در نگاه اول طراحی آن بود که با ساختن سازه ای در قالب صنعتی (سوله) تنها با یک رویکرد سازه ای به هدف مورد نظر کارفرما، که تنها پوشش فضای مذکور بود، نائل شد. اما ساختگاه بکر منطقه، شناخت رفتارهای اسب و پتانسیل های موجود با وجودی که طرحی ارزان و با سرعت اجرای بالا مورد نظر کارفرما بود، مجال گذشتن از معماری بنا را نمی داد.
در فاز صفر بر اساس سه رویکرد مطرح شده، واریانتهای کلی و مجزایی به کارفرما ارائه شد. طراحی سازه مانژ اسب سواری را می توان جز طراحی سازه فولادی خاص دانست.

طراحی سازه

قدمی بزرگ در سازه های کابلی سقف معلق به سال 1950 بر میگردد، هنگامی که Matthew Nowicki طراحی  میدان مسابقه State Fair Arena را در Raleigh, North Carolina, USA انجام داد. متاسفانه در همان سال در یک حادثه هوایی درگذشت، اما فعالیت های او توسط مهندسان دیگر ادامه یافت و پروژه در سال 1953 تکمیل شد. (Tibert, 1999) اجرای بنای فوق که به حق نمی توان معماری و سازه ­ی آن را از یکدیگر جدا نمود از نوع دوم سازه های معلق کابلی، یعنی شبکه کابلی پیش تنیده می باشد.

طراحی سازه مانژ

چنانچه در شکل فوق مشخص است (Tibert, 1999)، سقف به حالت زین اسب می باشد که مراعات نظیری نیز با طراحی مانژ سوارکاری اسب دارد، یک قوس روی سقف دارای دره و قوس دیگر دارای قله می باشد و یکی از واریانت ها برای پروژه مذکور استفاده از تکنیک فوق بود، اما از آنجا که قصد داشتیم دور مانژ و چشم اندازها کاملا باز باشند و بارگذاری باد بر روی بنا کمتر باشد، از این نوع از سازه کابلی معلق استفاده نشد.

طراحی سازه مانژ

طراحی سازه مانژ

سابقه میدان مسابقه 14000 نفره The Scandinavium Arena به مسابقه معماری برمی گردد که در سال 1948 میلادی باعنوان طراحی یک سالن ورزشی سرپوشیده در مرکز گوتبرگ برگزار گردید. در این مسابقه گروه معماری پال هالتبرگ برنده شدند. در سال 1971 میلادی ساخت پروژه کامل شد. این سازه معلق کابلی نیز از نوع سوم، یعنی  شبکه کابلی پیشتنیده می باشد و در زمان خود بزرگترین سالن ورزشی سرپوشیده چند کاربره بود.کاربری هایی از جمله کنسرت، تئاتر، اسکی روی یخ، فوتبال، شنا و غیره. (Tibert, 1999). سیستم توزیع نیروها در این سازه شباهت زیادی به توزیع نیروها در یک راکت تنیس دارد به نحوی که حلقه دور به صورت فشاری و کابل ها به صورت کششی عمل می کنند. این بنا فضایی به متراژ تقریبا نزدیک به یک هکتار را مسقف می کند.(دایره ای به قطر 104 متر)

در طراحی سازه مانژ مدل های زیادی (حدود400 مدل در نرم افزار SAP) ساخته شد که در یک فایل اکسل توضیحات مربوط به هر مدل ذکر گردید. مهمترین مساله در طراحی سازه مانژ بحث هزینه بود.
در مدلهای ابتدایی مقاطع جواب دادند اما به دلیل مسائل اقتصادی مدلهای بیشتری ساخته شد تا کمترین هزینه را در پی داشته باشد.

طراحی سازه مانژ

طراحی سازه مانژ

طراحی سازه مانژ

مهمترین قسمت طراحی سازه مانژ، طراحی کابل های آن می باشد. از آنجایی که بخش بیشتر هزینه به المان های خرپایی تخصیص یافت برای جلوگیری از آسیب به آنها کابل ها به صورت فیوز طراحی شدند.
در طراحی سازه مانٰژ کابل ها مورد تست کشش قرار گرفتند و میانگین ظرفیتی که تحمل کردند 2 تن بود.
با استفاده از این کابل ها (با ظرفیت 2 تن) در صورت خرابی قبل از خراب شدن المان های خرپایی کابل اصطلاحا فیوز شده و بریده می شوند تا فقط کابل ها خراب شده و آسیب به المانهای خرپایی که بیشترین هزینه را داشتند وارد نشود.